Hubble vangt een sterrenstelsel dat maar niet kan loslaten Zeg hallo tegen ESO 415-19, een spiraalvormig sterrenstelsel dat 450 miljoen lichtjaar verwijderd is en eruitziet alsof het wanhopig probeert het hele universum te omarmen. De meeste spiraalstelsels houden hun armen netjes gekruld rond de heldere centrale bult, als een kosmische kaneelrol. Dit is niet het geval. ESO 415-19 heeft twee absurd lange, gloeiende tentakels van sterren, gas en stof ver weg geslingerd, veel verder dan waar een respectabele arm zou moeten eindigen. Dit zijn getijdenstaarten: de uitgerekte resten van een nauwe ontmoeting met een ander sterrenstelsel miljoenen jaren geleden. De zwaartekracht werd te vriendelijk, rukte materiaal uit beide deelnemers en liet ESO 415-19 achter met de kosmische equivalent van gescheurde mouwen. Hubble nam dit portret op als onderdeel van zijn voortdurende liefdesaffaire met de Arp Atlas van Bijzondere Sterrenstelsels (Halton Arp's scrapbook uit 1966 van de vreemdste sculpturale meesterwerken van het universum). Als je ernaar kijkt, voel je bijna de geweldadigheid van de oorspronkelijke botsing: de manier waarop het sterrenstelsel werd getrokken en gedraaid, zijn schijf vervormd, zijn sterren in gracieuze, gedoemde bogen geslingerd die miljarden jaren zullen afdrijven voordat ze eindelijk uiteenvallen. Toch is er iets vreemd elegants aan de puinhoop. Die getijdenstaarten gloeien zachtblauw met jonge sterrenclusters die in de chaos zijn geboren, als bloemen die bloeien langs een... vind ESO 415-19 die zich bevindt in het sterrenbeeld Fornax, hetzelfde rustige stukje lucht waar Hubble ooit dagenlang naar staarde om het Ultra Deep Field te produceren (de beroemde afbeelding die duizenden sterrenstelsels onthulde in wat leek op lege duisternis). Op een bepaalde manier vertelt dit enkele, gehavende spiraal dezelfde geschiedenis als die grote kosmische telling: elk sterrenstelsel draagt de littekens van zijn verleden, en zelfs de eenzaamste buitenbeentje is bewijs dat niets in het universum evolueert in... kijk naar ESO 415-19 en je begrijpt waarom Hubble steeds weer terugkomt naar de vreemdelingen. Schoonheid is niet altijd symmetrisch. Soms is het een sterrenstelsel dat simpelweg weigert los te laten wat het bijna uit elkaar heeft getrokken.