Wanneer je actief bent in een druk sociaal milieu, zul je uiteindelijk het probleem tegenkomen van [iemand's slecht gedrag] waar niet iedereen van op de hoogte is. Ik denk dat mensen kneedbaar en te vergeven zijn en zelden kwaadwillig, en ik ben een beetje paranoïde over cancelcultuur, maar soms denk ik dat het beschermen van iemands reputatie door nooit de schade die ze jou hebben aangedaan toe te geven betekent 1) dat ze niet omgaan met de schade, wat hen waarschijnlijker maakt om het opnieuw te doen en 2) mensen die nooit een slecht woord over hen hebben gehoord, hen meer vertrouwen dan ze zouden moeten. Ideaal gesproken dient een fluisternetwerk het doel om mensen te waarschuwen voor schimmige figuren zonder hen te veroordelen als dat niet verdiend is, maar ik denk dat mensen de neiging hebben om totaliserend en onverbiddelijk in hun oordelen te zijn. Ze kiezen partijen, zelfs wanneer een situatie grijs is; een suggestie om voorzichtig te zijn met of wantrouwend te zijn tegenover iemand verandert in het volledig uitsluiten van hen, het in twijfel trekken van hun karakter en hen wegdrijven. Naar mijn mening is dit schadelijk en contraproductief, omdat mensen steun en consistente verantwoordelijkheid nodig hebben om te groeien; straffen en iemand isoleren bereikt geen van beide doelen en kan zelfs hun problemen verergeren. Maar je kunt niet voorspellen of controleren hoe de massa zal reageren. Er is altijd de mogelijkheid van tegenreactie op de persoon die deelt dat ze door iemand die anders goed wordt gewaardeerd, zijn gekwetst, waarbij de geldigheid van hun beschuldiging of de ernst ervan in twijfel wordt getrokken. Ik vermoed dat dit is waarom echt publieke aanklachten hier zo zeldzaam zijn: we willen echt de vlammen van cancelcultuur in geen enkele richting aanwakkeren, het is giftig. Ik voel me echter vastgelopen over hoe ik 1) mensen kan waarschuwen, 2) mensen verantwoordelijk kan houden voor schadelijk gedrag, en 3) niet overijverige annuleringen kan uitlokken. Juist in de afgelopen paar maanden is deze vraag vier keer naar voren gekomen — ik heb informatie die iemand die ik ken er slecht uit laat zien, maar er is geen publieke veroordeling of zelfs een consensus onder degenen die erover weten met betrekking tot een redelijke reactie, dus het wordt gewoon genegeerd, voor zover ik kan zien. Ik heb zelfs mijn mond gehouden over iemands schimmig gedrag naar mij, omdat ik niet wilde dat ze onnodig zouden lijden. Is dit echter onverantwoordelijk? Is er een manier om nuttig waarachtig te zijn over de schade die iemand waarschijnlijk zal veroorzaken, zonder een onhelpzaam straffend antwoord uit te lokken?

Dit maakt me diep van streek Het idee om te trouwen met een agnostische man, die zich bekeert tot het katholicisme omdat jouw geloof hem inspireert om zijn eigen geloof te vinden, en ermee instemt om jullie kinderen met beide religies op te voeden, alleen om tientallen jaren later te zeggen dat hij hoopt dat jij je zult bekeren? Is een nachtmerrie

Het lijkt erop dat een aanzienlijk deel van de mensen niet meer weet hoe te leven in een samenleving We zijn nu post-beschaving; we zijn zo afhankelijk van de systemen en instellingen die onze levens structureren en regeren dat de andere mensen om ons heen ons irrelevant lijken. We hebben weer etiquette-coaching nodig.