Zcash heeft een complexe mix van governance. Één aspect ervan is een commissie genaamd ZCAP, beheerd door de Zcash Foundation, die stemt om de gemeenschapszin te peilen en leden van de Zcash Community Grants te kiezen die 1/3 van het ontwikkelingsfonds kunnen toewijzen voor projecten. De andere TWEE DERDE is al toegewezen via stemmen van munthouders in de vorm van retroactieve subsidies. Zcash heeft dus al een enorme hoeveelheid ontwikkelingsfondsen onder directe controle van de tokenhouders. Mert en anderen willen dit veranderen van 67% naar 100%, maar ze doen het lijken alsof een kwaadaardige gesloten commissie alles controleert. Wat betreft de commissie ZCAP, het is geen gesloten zaak. Iedereen die op verschillende manieren bijdraagt aan de Zcash-gemeenschap wordt gevraagd om lid te worden. Bovendien is niets hiervan voor altijd. Het verloopt allemaal en moet in 2028 worden vernieuwd. Bij inactiviteit verdwijnt het. De ongemakkelijke schoonheid van de Zcash-governance is dat de gemeenschap kan zien hoe verschillende diverse delen van de gemeenschap het ecosysteem bekijken. Het is niet slechts één visie—die van de munthouders. Wat Vitalik zegt is waar, de munthouders alleen zullen geen goede beheerders zijn van de kernmissie van Zcash op het gebied van privacy vanwege een misalignment van kortetermijnprikkels. En als de kernmissie faalt, faalt Zcash.